Kadloob
Vip
Dołączył: 23 Paź 2005
Posty: 363
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: p-ń
|
|
 Wysłany: Nie 20:14, 13 Lis 2005 Temat postu: Wirusowe zapalenie wątroby |
|
|
|
Do napisania niniejszego artykułu skłoniło mnie dość częste niestety, a powiększające się grono chorych na wirusowe zapalenie wątroby stosujących jednocześnie steroidy anaboliczne. Artykuł niniejszy ma skłonić niektórych, świadomych swojego zdrowia i niebezpieczeństw mu grożących a zajmujących się „sportem” lub „rekreacją” - jak kto woli – z zastosowaniem wspomagania w postaci głównie steroidów anabolicznych i innych substancji dopingujących.
Niewielu ze stosujących steroidy anaboliczno-androgenne (SAA) przyjmuje je za wiedzą i według wskazań lekarskich. Powoduje to fakt, że osoby te stosują w gro przypadków SAA bez jakichkolwiek badań własnego organizmu, których wyniki mogłyby (i często byłyby) absolutnym przeciwwskazaniem zdrowotnym do stosowania nie tylko SAA ale i wielu innych specyfików o mniej „agresywnym” działaniu na ludzki organizm. Kolejnym problemem jest stosowanie megadawek SAA, wyimaginowanych przez undergroundowych „sportowców” i hardcorowe magazyny kulturystyczne. Dawki wymieniane w ten sposób, a krążące po siłowniach nie mają wiele wspólnego z dawkami leczniczymi czy nawet dopingującymi dającymi rewelacyjne efekty przy stosunkowo niewielkich efektach ubocznych, nie mówiąc już o odrobinie zdrowego rozsądku i poszanowaniu własnego zdrowia. Tymczasem niczym nie uzasadnione stosowanie „bajkowych” dawek SAA prowadzi do wielu poważnych a częstokroć nieodwracalnych konsekwencji zdrowotnych. Zależność taka występuje już podczas stosowania SAA u sportowców zdrowych. Co jednakże stanie się gdy SAA będzie przyjmował pacjent chorujący na wirusowe zapalenie wątroby lub będąc dopiero jego bezobjawowym nosicielem ? Człowiek taki podejmuje ogromne ryzyko zdrowotne – raz, że już jest poważnie chory lub będzie taki w przyszłości, gdyż jest nosicielem WZW. Dwa, że stosując SAA poważnie obciąża i tak już uszkodzoną wątrobę. Prowadzi to do obserwowanej w większości przypadków klinicznych niebezpiecznej koniunkcji czynników toksycznych działających na wątrobę. Z jednej strony jej postępujące uszkodzenie spowodowane przez wirusy zapalenia wątroby i prowadzące w przeważającej większości przypadków do włóknienia, stłuszczenia, marskości wraz z towarzyszącymi im często śpiączką wątrobową i żylakami przełyku a skończywszy na nowotworach wątroby. Z drugiej zaś stałe jej drażnienie przez czynniki toksyczne takie jak mykotoksyny, leki przeciwgruźlicze, niektóre antybiotyki czy interesujące nas steroidy anaboliczne. Problemem, o którym należy wspomnieć oprócz wyżej wymienionych jest fakt, że tak zdradliwe WZW w swoich początkowych fazach trwających częstokroć kilka lat przebiega praktycznie bezobjawowo. A objawy uszkodzenia wątroby w postaci symptomów takich jak:
- nawracające zmęczenie,
- tkliwość o różnym nasileniu w prawym podżebrzu,
- nudności,
- utrata apetytu,
- pajączki na skórze i jej swędzenie,
- bóle mięśni i stawów,
- powiększenie wątroby i śledziony,
- żółtaczka,
- przeczosy na skórze,
- obrzęki,
- zmiany skórne podobne do stanów alergicznych np. rumień, pokrzywka,
- bóle mięśniowo-stawowe,
- neuropatie, postrzegane są jako efekty uboczne stosowania steroidów anaboliczanych a nie objawy uszkodzenia wątroby spowodowane przez WZW. W stanie takim, stosujący SAA żyje w błogim przekonaniu, że po „odstawieniu” anabolików jego stan poprawi się diametralnie. I o dziwo częstokroć tak jest. Spowodowane jest to najprawdopodobniej „odciążeniem” wątroby po zaprzestaniu zażywania hepatotoksycznych steroidów. Jednakże zarówno same SAA jak i inne czynniki degenerujące wątrobę pozostawiają na niej swoje piętno. W zależności od rodzaju stosowanych SAA, ich dawek, sposobu podania i długotrwałości stosowania dochodzi do zmian chorobowych wątroby począwszy od jej „łagodnego” zapalenia a skończywszy na marskości i nowotworach włącznie. W sytuacji skumulowania toksycznego działania SAA i wirusów zapalenia wątroby na wątrobę można postawić sobie pytanie, który z tych czynników bardziej ją niszczy. Badania kliniczne wykazały, że samo WZW uszkadza wątrobę trwale jednakże o różnym nasileniu i najczęściej w długich przedziałach czasowych. Częstokroć są to okresy kilkunastoletnie (średni przedział 7 – 20 lat) począwszy od zakażenia WZW a wystąpieniem wyraźnych i zdiagnozowanych objawów choroby. Natomiast SAA stosowane w kuriozalnych dawkach, trwających częstokroć kilka tygodni powodują zmiany toksyczne wątroby już po tak krótkim okresie stosowania (kilka tygodni !!!). I są to niestety uszkodzenia nie rzadko bardzo poważne. Nie da się podać maksymalnej dawki konkretnego SAA, która jest jeszcze bezpieczna lecz można podać dawki, które w badaniach szpitalnych wywoływały poważny odsetek szkodliwości dla wątroby badanych. I tak w teście przeprowadzonym w 4 grupach na 100 sportowcach stosujących następujące SAA (długość cyklu 8 tygodni – badanie zaraz po cyklu i w okresie rocznym po cyklu), procentowa liczba uszkodzeń wątroby kwalifikowanych po biopsji wątrobowej jako poważne były następujące:
Rodzaj SAA
Dawka 20
mg/dziennie
Dawka 25 mg/dziennie Dawka 30 mg/dziennie Dawka 35 mg/dziennie Dawka 40 mg/dziennie Dawka 50 mg/dziennie
Metandienone 6% 9% 13% 14% 19% 27%
Oxandrolone 3% 5% 6% 8% 11% 14%
Stanozolol 4% 4% 5% 9% 11% 17%
Clostebol 5% 7% 11% 12% 14% 21%
Obrazuje to nic innego jak tylko bardzo silną toksyczność SAA stosowanych niewłaściwie przez sportowców, wyrażającą się ponadto zadziwiająco szybko.
Reasumując – objawy uszkodzenia wątroby zarówno przez SAA, inne czynniki toksyczne jak i WZW są bardzo zbliżone i niemożliwe praktycznie do zdiagnozowania bez właściwych, specjalistycznych badań lekarskich pokroju biopsji, testu anminotransferaz wątrobowych czy testów serologicznych (enzymoimmunologicznego, immunoblottingu czy amplifikacji PCR). Po drugie stosowanie SAA przy braku pewności nie nosicielstwa wirusów lub bycia już chorym na WZW wielokrotnie potęguje ryzyko wystąpienia ciężkich i nieodwracalnych uszkodzeń wątroby, ze zgonem włącznie. Jest to również spowodowane słabą lub nieprzewidywalną odpowiedzią organizmu na stosowane w leczeniu WZW leczenie interferonami i lekami antywirusowymi – głównie rybawiryną, jak i poważnym wycieńczeniem organizmu.
Aspektem trzecim, wartym w tym miejscu przytoczenia jest błędne koło jakim jest możliwość zakażenia się wszczepienną odmianą WZW (hepatitis C, HCV) podczas iniekcji SAA. Warunki podawania tą drogą SAA przez sportowców, są tragiczne. Jak wykazał badania w amerykańskich siłowniach 34 % wstrzykujących sobie SAA nie myje przedtem rąk, 37 % nie zachowuje żadnej sterylności podczas zabieg (np. dotyka palcami igły, nie odkaża przed i po miejsca wkłócia) a aż 68 % robi to bezpośrednio przed lub po treningu (na spocone ciało, bez nijakiej sterylności)!!! Trudno się więc dziwić, że ryzyko zakażenia WZW przez „koksujących” jest tak wysokie. Za wysokie...
Post został pochwalony 0 razy
|
|
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
Rejestracja
